Lingewaard – door Janet van Helden
Als ik binnenkom zitten de kinderen samen op de grond te spelen met de Kapla. Trots laten ze hun bouwwerken zien en vertellen hoe hoog die ene toren wel niet was!
Terwijl ik samen met de moeders een kopje thee aan de keukentafel drink, gaan de kinderen naar boven om met de PlayStation te spelen. Af en toe horen we ze gezellig kletsen. Moeder vertelt dat ze een dubbel gevoel heeft. Aan de ene kant is ze heel dankbaar, heeft alle vertrouwen in het steungezin en vindt het heel fijn dat ze daar lekker kind kunnen zijn. Aan de andere kant vindt ze het best wel lastig om de kinderen los te laten omdat ze zelf zo graag goed voor ze wil zorgen. Ik bewonder haar eerlijkheid en de moed om toch door te zetten.
De moeder van het steungezin vertelt dat de kinderen door de weeks maar ook af en toe in het weekend welkom zijn. Dan kunnen de ouders ook eens fijn samen zijn.De gezinnen wonen zo dicht bij elkaar dat als straks de kinderen wat ouder zijn ze zelf op de fiets kunnen komen.
Als we ons gesprek bijna afronden, komen de kinderen naar beneden en gaan weer verder met hun bouwwerken. Als ik even later met een glimlach naar buiten stap is het enige wat ik kan denken: “hier wordt aan iets heel moois gebouwd!”.
