KENNIS

Op de plek der moeite

Leren gaat het makkelijkst als een mens zich veilig en ontspannen voelt. Maar als wij ons altijd comfortabel willen voelen met gelijkgestemde mensen, die onze vanzelfsprekendheden bevestigen dan vermijden we uitdagende situaties en leren we niet meer. Buiten onze comfortzone ligt de ‘plek der moeite’, waar het spannend wordt en waar we leren.

De plek der moeite is van oorsprong een filosofisch begrip en wordt voor het eerst gebruikt door J. Kooistra eind jaren 80 van de vorige eeuw. Een plek waar we het (even) niet weten, waar onze huidige manier van kijken, denken en handelen niet toereikend is, waar we ongemak ervaren en confronterende verschillen. Op de plek der moeite is het spannend maar er ligt ook een mogelijkheid tot vernieuwing en verrijking. De eerste uitdaging is om de plek der moeite niet de rug toe te keren, maar te betreden. Pas dan kun je (samen) onderzoeken, nieuwsgierig waarnemen,  iets uitproberen, een experiment doen. Eigenlijk doen we dat voortdurend in de opvoeding van onze kinderen. Het zijn die moeilijke momenten, met onze handen in het haar, waar we een nieuw inzicht of benadering vinden. Maar als de spanning te hoog oploopt, dan leren we niet meer, dan zitten we vast. Dan is het eerste wat ons te doen staat de spanning verlagen, veiligheid te creëren door bijvoorbeeld ons dilemma te delen met anderen, je partner, een vriend(in) of de coördinator van Buurtgezinnen. De verbinding met anderen werkt niet alleen stress verlagend maar helpt ook om de lastige situatie verder te verkennen.