Een ander perspectief
Joyce, Bas en hun dochter Elize van 15 zijn een echt paardengezin en wonen op een oude boerderij. Geen wonder dat ze direct reageerden op de oproep van de 15 jarige Mayella, die van paarden houdt. Maar wat gebeurt er als de paardenliefde van Mayelle een kort leven beschoren is?
Ik interview Joyce over haar ervaringen als steunmoeder.
Hoe gingen jullie van start?
Vanaf het begin was duidelijk dat het gezin van Mayella met veel problemen kampte. Tijdens de kennismaking hebben we enorm leuk zitten praten, het voelde meteen vertrouwd. We hebben ook over drugs en roken gesproken, dat we dat hier niet doen. Mayella is geen prater, maar inmiddels praat ze met mij veel makkelijker. Paarden bleek ze toch niet zo interessant te vinden. dus gingen we samen op zoek naar wat ze leuk vond. Wel een uitdaging om steeds weer iets te verzinnen. Mayella is niet opgegroeid met musea, maar ze vindt het reuze interessant. Voor mij is het superleuk want mijn eigen dochter heeft niks met musea.
Hoe gaat het tussen de beide meiden?
Elize en Mayella zijn totaal verschillend en hebben weinig contact met elkaar. Ik vind het belangrijk dat Elize haar eigen spoor kan trekken. Wel zijn er natuurlijk de gezamenlijke gesprekken aan tafel over school en toekomstplannen. Maar in essentie gaat het om het contact tussen Mayella en mij.
Wat waren belangrijke gebeurtenissen?
Omdat Elize al een bijbaantje had, konden we Mayella op een makkelijke manier helpen aan een baantje bij hetzelfde bedrijf. Dan vraag je: waar ga je je salaris op storten en waar wil je voor sparen? Nog voor haar eerste salaris gestort was, vertelde ze dat ze geld geleend had om een duur verjaarscadeau te kopen voor haar vader. Dan gaan meteen de alarmbellen af! Daar praten we dan samen over. Nooit geld uitgeven dat je niet hebt. Toen haar eerste salaris binnenkwam vroeg ik haar wel of ze haar schuld had afbetaald. Ze snapt het heel goed en ziet dat dit precies is wat haar zus doet, dingen kopen en zich in de schulden steken. Die bewustwording is belangrijk, maar dat betekent niet dat ze het nooit meer zal doen. Je moet jezelf als steungezin beschermen door realistisch te zijn in je verwachtingen. Je kunt haar leven niet overnemen.
Het is ontzettend leuk om te ontdekken wat Mayella in haar mars heeft. De hulpverlening zegt dat ze vaak overschat wordt en dat ze dyslectisch is, maar in een museum zie ik haar de bordjes van voor naar achteren lezen. Ze kan ook heel goed observeren hoe iets werkt. Ze krijgt steeds meer regie over wat ze zelf wil ontdekken. Laatst kwam ze zelf met een voorstel voor een museum. Nu heeft ze interesse in de uitvaartbranche en ben ik aan het kijken of ze ergens een keer een dagje mee kan lopen. We kunnen het gezin niet redden, maar we kunnen wel Mayella een ander perspectief laten zien.