‘We hebben hun vader nog nooit de hand geschud’

Martine en haar gezin werden gekoppeld aan een gescheiden moeder met twee kinderen. Ze hebben nog nooit kennisgemaakt met de vader. Martine: ‘De jongens willen graag vaker met elkaar spelen maar doordat wij geen contact hebben met hun vader, is het lastig om dit te realiseren.’ Hoe gaan ze hier als steungezin mee om?

Vriendjes

Martine en haar man hebben een zoon van 6 en een dochter van een half jaar. Ze hebben het goed en wonen in een fijn huis met veel ruimte. Graag wilden ze een kind dat niet die luxe heeft, ook zo’n fijne plek bieden. Anderhalf jaar geleden zijn ze gekoppeld aan een alleenstaande moeder met twee zoontjes, van toen 4 en 6 jaar oud. Deze moeder was pas gescheiden en had behoefte aan wat tijd voor zichzelf. Eerst kwamen de broertjes samen spelen. Intussen komt alleen de oudste om de week op woensdagmiddag spelen als zijn broertje naar judo gaat. Dit gaat goed, de jongens zijn enthousiast en zien elkaar als vriendjes.

De ouders van de jongens zijn gescheiden. Welke invloed heeft dit op jullie koppeling?

‘Het was destijds de moeder die bij Buurtgezinnen aanklopte. De vader vond het wel oké maar wilde er verder niets mee te maken hebben. We hebben elkaar nog nooit de hand geschud. Inmiddels gaan de jongens ieder weekend naar papa waardoor het maken van een speelafspraak een stuk lastiger is geworden. De jongens willen graag vaker met elkaar spelen maar doordat wij geen contact hebben met hun vader, is het lastig om dit te realiseren. Beide jongens zijn altijd welkom om te komen spelen. Lekker springen op de trampoline of bij mooi weer lekker zwemmen. Helaas gebeurt dit zelden. Ik had gehoopt dat het contact na anderhalf jaar wat spontaner zou verlopen.’

Welke situaties vinden jullie lastig?

‘We zijn de jongens een paar keer tegengekomen met hun vader. Dat zorgt voor ongemakkelijke situaties omdat wij elkaar niet kennen. Laatst zagen we elkaar in de supermarkt. De vader maakt dan geen contact. Dan is het even zoeken. Kun je een praatje maken? Kun je even met de kinderen dollen of niet? Bij de kinderen zelf zie ik dan dat ze ook niet goed weten hoe ze moeten reageren. We zeggen elkaar dan gedag en gaan weer over tot de orde van de dag.’

Hoe ben je hiermee omgegaan?

‘Ik heb deze situatie met onze coördinator van Buurtgezinnen besproken. Ook omdat de situatie mij een beetje onzeker maakte. We hebben hier goede gesprekken over gehad en het was zeker niet persoonlijk bedoeld. Ook is ter sprake gekomen of we alsnog de verbinding met de vader konden leggen, maar hier stond hij niet voor open. Het is fijn om met de coördinator over dit soort situaties te kunnen sparren. Je betrekt het al gauw op jezelf terwijl dat vaak helemaal niet nodig is.’ 

Wat zou je willen meegeven aan andere steungezinnen?

‘Achteraf hadden we graag kennis willen maken met zowel de vader als met de moeder. Ik denk dat dit een belangrijke meerwaarde is, zeker bij co-ouderschap. Gewoon dat je van elkaar weet: ik ben die en jij bent die, en je kinderen komen bij ons over de vloer.’

Hoe zien jullie de toekomst?

‘Nu de vader een grotere rol heeft in het leven van de kinderen, en de moeder intussen een nieuwe partner heeft, komen we op een punt van ‘ga je nog door of sluiten we dit traject af’? De hulpvraag is niet meer zoals toen we begonnen. Misschien dat het er een ander soort contact ontstaat, los van Buurtgezinnen. En dat we over een tijdje openstaan voor een nieuw vraaggezin. Want de wens om voor een kind het verschil te maken blijft bestaan. Dat kan hun hele leven doorwerken.’

* In verband met privacy gebruiken we fictieve namen.

  • 5/5
  • 1 rating
1 ratingX
Klein beetje leuk! Beetje leuk! Leuk! Erg leuk! Heel erg leuk!
0% 0% 0% 0% 100%
Terug naar Nieuwsbrief